1. [sıfat] Şimdiki zamana en yakın zamandan beri olan veya bu zamanda yapılmış, olmuş olan, ilk karşıtı
   • "Gündüzün son ışıklarıyla beraber sanki odadan eşya da çekiliyordu." (Peyami Safa)
   • "Dallar uçlara doğru gittikçe inceliyor, gecenin karanlığına karışarak son buluyordu." (Necati Cumalı)
   • "Kavga âdeta göz yaşları içinde sona eriyordu." (Reşat Nuri Güntekin)
   • "Salime kadının damadından bahsederken onu övmelerine son gelmezdi." (Halit Ziya Uşaklıgil)
2. En arkada bulunan
   • "Son vagon."
3. Artık ondan ötesi veya başkası olmayan
   • "Son atlıkarıncayı Kadırga meydanında birkaç yıl evvel görmüştüm." (Hasan Âli Yücel)
4. [isim] Uç, sınır
5. Olanca
   • "Son kuvvetiyle: Ya Ali! diye bağırdı." (Memduh Şevket Esendal)
6. [isim] Bir şeyin en arkadan gelen bölümü, bitimi, nihayet, akıbet
   • "Kışın sonu. Bu yolun sonu."
7. [isim] Ölüm
8. [isim] Etene

Başı S sonu N olan 3 harfli kelime.